donderdag 22 mei 2014

Ik ben aan de haak.....


Een jaar of 4, misschien wel 5, geleden begon ik aan
dit project. Normaal gezien neem ik het altijd mee als
we onderweg zijn naar Frankrijk, maar soms komen er 
wel eens andere leuke projecten tussen.
Het patroon heet Mount Vernon throw en ik heb 
het gevonden op Ravelry. Leuke site met gratis en
betalende patronen.
Je meldt je gewoon aan op deze site en dan kan
je de naam invullen en op search drukken.
Het origineel is 8 vierkantjes breed en 10 vierkantjes
hoog, maar ik had al snel beslist om het groter te maken.
Zeg nu zelf......ik pas niet onder 8 vierkantjes breed hè!!!
Ik heb dus enkele jaren geleden direct wol bijgekocht.
Dat van mij wordt dus 12 vierkantjes breed en 12 hoog.
Er wordt daarna nog een rand rond gehaakt, maar die
ga ik misschien nog anders doen dan het origineel.
Ik gebruik Rowan Pure wool dk, klein probleempje
bij Atelier Salgarollo gaat die uit het assortiment en
nu was ik een beetje in paniek want de blauwe wol
was er al niet meer!!!! Dus sinds vorige week ben ik
dus volop aan de haak om te zien of ik van
het blauw genoeg heb. En........ja!!!!! Ik kom toe!!!!!
Als ik nu ergens nog een paar bolletjes kan vinden, dan
zou dat fantastisch zijn, dan kan ik die nog in de rand
verwerken. Vind ik ze niet, dan is dat nog geen ramp.



Vorige week was weer een bewogen week. Ik heb
het al wel eens gezegd dat we weer een beetje op de sukkel 
zijn met de medicatie voor Thibault zijn epilepsie.
Vorige week dinsdag had ik al een afspraak met 
Reva Pulderbos, dat Thibault 2 weken terug naar hen
zou komen voor een evaluatie, om te zien of er iets
anders kan van medicatie, om te zien in hoeverre de medicatie
en zijn epilepsie invloed hebben op zijn
schoolprestaties.
Diezelfde nacht zijn we naar spoed gemoeten omdat
hij de ganse nacht kleine aanvalletjes had.
We zijn dan tot donderdagvoormiddag
moeten blijven.
De opname in Pulderbos was voorzien voor 16 juni en
dan zou hij de laatste 2 dagen nog naar school kunnen 
om afscheid te nemen.
Maar maandag kregen we het goede nieuws, dat hij volgende
week maandag al mag komen voor 3 dagen en dan een lang
weekend naar huis mag om daarna nog een weekje 
te komen.
Thibault vindt het niet erg, want voor hem is het geen
onbekend terrein. In april was het immers 4 jaar geleden
dat hij na een verblijf van 20 maanden terug naar huis
mocht komen.
Sindsdien zijn we wel enkele keren terug op visite geweest.
De laatste tijd was hij wel aan't vragen om nog eens 
langs te gaan, om te zien of zijn begeleidsters er
nog werken. Zou Boer Luc er ook nog zijn???
Wel volgende week zal hij kunnen zien wie er nog werkt.
Ik weet dat hij daar in goede handen is, dus ik zie anderhalve
week rustige nachten tegemoet, zodat ik mijn slaap
kan inhalen.
Mensen vragen me soms of Thibault het niet vervelend vindt
dat ik over hem en zijn epilepsie schrijf, maar dat is niet het
geval. Voor mij doet het goed, dat ik erover 
kan schrijven. Ik heb vroeger ook epilepsie gehad en
toen was het precies een schande en werd er niet over
gepraat. Ik had toen een vriendje en die moest het uitmaken
van zijn ouders omdat ik epilepsie had.
Voor mij is dit ondertussen zo'n 30 jaar geleden,
maar wat betreft Thibault, hebben we er vanaf het begin
voor gekozen om heel open te zijn over zijn epilepsie.

Wat staat er vandaag op het programma????
Kleding en lakens labellen....de handdoeken zijn
nog voorzien. Heel de papierwinkel voor de opname invullen,
daarna nog een beetje poetsen en af en toe pauze nemen om
een lapje te haken, want nu ik weer in gang ben geschoten, ben ik
niet meer te stoppen
Maar eerst ga ik nog maar eens een dode uit de
tuin verwijderen.


Zie Mieke hier liggen.....alsof ze weer niets
heeft gedaan!!!! 
Daarnet kwam ze met een vogel tussen haar 
tanden naar de deur gelopen.
Ik vind het zo erg voor die vogeltjes, maar ik kan ze
niet tegen houden. We hebben haar al eens een bandje
met een belletje aangegeven, maar na enkele dagen
komt ze dan zonder bandje thuis.
Gisteren was het Arthur, die met een dikke muis tussen
zijn tanden rondliep.....ze krijgen nochtans eten
genoeg!!!!

Fijne dag,
Martine




6 reacties:

Nanske zei

Hallo Martine,

Mooi haakwerkje...
En ja, ik heb ook niets aan 8 blokjes...laat ons zeggen dat het is om ons teentjes te bedekken? ;-)
Soms is er al stress genoeg zonder dat we nog de hele tijd op een dieet moeten kijken,he.
Heb dat ook...
Ja, meisje...jullie hebben het ook niet gemakkelijk,he.
Gelukkig dat Thibault zo verstandig omgaat met de hele situatie...ja, dat heb je nu ,he met onze kinderen...die hebben talenten die andere dan weer niet hebben.
Daar open mee uit komen is goed...het is geen schande,he...en ook geen taboe.
Die hier hebben ook autisme en eentje epilepsie.
Zijn ze niet minder of anders om.
Het is gewoon zo en met erover te praten voelt het voor hen ook als gewoon aan.
Een blind kind geef je toch ook een geleidestok?
Wie het niet begrijpen kan steek dan daar geen energie in en ga verder met die het wel kunnen.
Je weet ik begrijp je als geen ander.
Veel sterkte en goeie moed en zon en goeie nachten...
Dikke knuffel,Nanske.

Ann zei

Haken ... lekker fijn! Zelf probeer ik nu al sinds enkele maanden een mooie driehoekige sjaal te voltooien maar er komt altijd iets tussen!
Hopelijk kunnen jullie snel de goede dosis medicatie vinden tegen de epilepsie van je zoon. En allez zeg ... epilepsie beschouwen als een schande! Ik begrijp echt niet dat men er vroeger zo over dacht! Da's toch iets waar je zelf niets aan kan doen!?
Groetjes,
Ann

Anoniem zei

Mooi blognieuws vandaag van een supermama die heel veel van haar zoon houdt!!! Heel ontroerend en hartverwarmend, Martine. Ik vind dat heel moedig hoe je er mee omgaat. Mijn dochters sliepen door ziekte pas door toen ze zeven waren. Mijn God, dat vond ik het ergste! Je bent op de duur een zombie. Maar als mama doe je dat gewoon. En je krijgt er veel liefde voor terug!!! Slaap maar eens goed bij. Je kan immers gerust zijn, hij is in goede handen!!! Xlinda









10 zei

Hallo Martine,

Het is fijn dat Thibault graag terug gaat naar een plaats waar ze hem kunnen helpen en dat jij dan een beetje kunt bijslapen. Het is lang geleden dat ik hem nog gezien heb en ik vind het fijn dat ik hem via je blog zo een beetje kan volgen:)
Nog veel haakplezier... ja een projectje kan een mens zo inspireren dat de rest een beetje moet wijken maar dat is niet erg. Het werk loopt niet weg...
Groetjes,

Martine

Sonja zei

Je t'admire car je ne sais pas parler aussi ouvertement que toi des aléas de notre famille;)
Et je suis heureuse de lire et de voir comme tu protèges et t'occupes de Thibault! Normal!? Oui, pour nous maman qui aimons nos enfants de tout notre coeur!!! Mais ce n'est pas forcément le cas de toutes les mamans...
Dis, il serait p'tre temps de terminer cette adorable couverture, non!? ;)
Sinon, as-tu vu le nouveau KAL de Rowan "Mystery Afghan KAL"!?
http://www.knittingwithrowan.com/
J'avais hésité à m'y mettre mais... déjà trop d'encours et surtout... Minimiss oblige ;)

quiltsathome zei

Beste Martine,
Via de blog van de Dekenstikster ben ik voor de eerste keer op je blog komen kijken. En ik bewonder je openheid over de ziekte van je zoon. Ik denk ook dat het het beste is om gewoon te vertellen aan mensen wat er aan de hand is met je kind. Maar ik denk ook dat je wel al gemerkt zult hebben dat desondanks niet iedereen je zorgen dan goed begrijpt.
Tot 21 jaar geleden was ik activiteitenbegeleidster bij de Cruquiushoeve in Vijfhuizen, bij Heemste en Haarlem in de buurt. Het was een woonvorm voor mensen met epilepsie.
Sterkte met de zorgen om je zoon.
Hartelijke groet, Patricia